Dag 3: Structured chaos

Een deel van het centrum van Kampala hebben we vanaf een afstandje gezien vanuit de special hire, maar natuurlijk moet je dat ook van dichtbij meemaken. No way dat we dat alleen gaan doen, maar gelukkig had Eye4Africa twee guides voor ons geregeld. We hebben ons in twee groepen van vier gedeeld (ja, kom op: we lijken al genoeg op toeristen en trekken al genoeg aandacht) en zijn op pad gegaan. Joyeux, de gids van mijn groepje, is van oorsprong Congolees maar woont al jaren in Uganda en kent dus alle ins en outs, do's en don'ts en de mooiste plekjes. Leuk detail dat ons pas op het laatste moment werd verteld: het werd een wandeltocht. Niet zomaar een wandeltocht, maar een van meer dan vier uur. In de brandende hitte, op mijn goedkope gympjes (want wandelschoenen heb ik niet). Oh boy..

Maar klagen mag ik niet, want Kampala is fantastisch. Het is de grootste, chaotische, drukke plek die ik ooit heb meegemaakt. En ik maar denken dat de Kalverstraat druk is op zondagmiddag, dat de Bijenkorf druk is tijdens de doldwaze dagen en de Primark overvol is. Het verkeer is net zo extreem als in de buurt van ons hotel, maar op veel grotere schaal: honderden tot duizenden voertuigen scheuren rakelings langs elkaar op de drukbezette weg, voetgangers schieten overal tussendoor en de wet van de sterkste/brutaalste geldt. Er zijn zebrapaden, maar er wordt geen voorrang verleend. Als je wil wachten tot je over kán steken, gaat het je tegenvallen; rustig wordt het niet. We zijn o.a. langs de Nederlandse ambassade, de CPS (politie), het parlementsgebouw, handcraft-markten en de grootste tweedehands-markt gelopen. Het meest indrukwekkende was de fruit- en groentemarkt, bestaande uit honderden busjes die dicht op elkaar staan en hun waren uitgestald hebben, met slechts smalle wandelpaadjes tussendoor. We hebben op verschillende plekken kort gekletst in het Luganda, een van de belangrijkste talen in Uganda. We waren de enige muzungus in de wijde omtrek en zijn aangestaard, aangesproken en nageroepen. Sommigen op een positieve manier; mensen wilden mijn handen schudden, mijn huid aanraken en met me kletsen, maar anderen lieten duidelijk merken dat niet iedereen blij is met de aanwezigheid van blanken. Pijnlijk, maar niet geheel onverwacht. We hebben ook nog in een 'taxi' gezeten: een klein busje volgepropt met veel te veel mensen. Heel knus!

Natuurlijk waren we doodop na deze tour en toch kregen Floor en ik het weer niet voor elkaar om op tijd naar bed te gaan. Misschien zitten we gewoon nog niet in het juiste ritme, of zitten onze hoofden vol met alle nieuwe indrukken. Maar anyway.. MORGEN GAAN WE NAAR JINJA!